Integrated Marine Informations System - IMIS

Organische microverontreinigingen zijn schadelijke verbindingen op basis van koolstofatomen. De organische microverontreinigingen die men in de chemische monitoring volgt, komen van nature niet in watersystemen voor. Een uitzondering hierop vormt de groep polyaromatische koolwaterstoffen (PAK), welke bij vrijwel elk verbrandingsproces vrijkomen. Voor alle andere organische microverontreinigingen geldt dat ze door menselijk handelen in het milieu terecht zijn gekomen. Enerzijds direct zoals bestrijdingsmiddelen of aangroeiwerende verven afkomstig van scheepsrompen Anderzijds vinden stoffen indirect hun weg naar het water. Emissies afkomstig van voertuigen of industrie komen bijvoorbeeld via neerslag weer in onze watersystemen terecht. De monitoring activiteiten spitsen zich toe op de voor het milieu schadelijke stoffen. Voor deze stoffen zijn in nationaal en/of internationaal verband normen opgesteld (bijvoorbeeld de streefwaarde en het maximaal toelaatbaar risiconiveau (MTR) van concentraties, zoals vastgesteld in de vierde Nota waterhuishouding). Als wordt voldaan aan de norm, kan men besluiten de stof minder intensief te monitoren. Anderzijds gebeurt het ook dat men een nieuwe stof aan de lijst toevoegt. Veel organische microverontreinigingen breken moeilijk of zelfs helemaal niet af, zij zijn persistent. Daarnaast zijn veel van deze stoffen giftig (toxisch) en kunnen zich ophopen in organismen (bio-accumulatie).