Estuaria en de aangrenzende zoetwater en zeewatergebieden vormen een apart systeem in de ecologie van de aarde. In het estuarium wordt water uit een veel groter gebied geconcentreerd. Hierdoor worden allerhande stoffen, natuurlijke en anthropogene, in het estuarium bij elkaar gebracht. In de W. Europese estuaria zorgt het getij vaak voor transport van materiaal vanuit zee naar land. De dynamische waterbeweging en de lange residentietijd in onze estuaria versterken deze reactor. Het klassieke beeld van een estuarium is dat het arm aan soorten en rijk aan biomassa en productie is. We zullen beide beelden toetsen aan de werkelijkheid. Vaar organismen is het estuarium een barriere omdat het sterk wisselende zoutgehalte speciale adaptaties vergt van zowel planten als dieren. De W. Europese estuaria zijn jong en worden slechts daar een gering aantal soorten bevolkt. Echte brakwatersoorten zijn daarbij zeldzaam. Sommige soorten gebruiken het estuarium als doorgang van zee naar land of omgekeerd. Andere soorten gebruiken het estuarium als kraam- of kinderkamer. Vooral deze soorten zijn gevoelig vaar de ingrepen van de mens en veel populaties zijn sterk achteruit gegaan. Anderzijds zijn er in de laatste jaren een aantal exotische soorten vastgesteld die hun verspreidingsgebied snel konden uitbreiden. In het algemeen kunnen we het klassieke beeld echter niet bevestigen. Vaar veel groepen is het estuarium niet veel armer aan soorten dan het aanliggende zoete en zoute water. De combinatie van weinig soorten, hoge nutrientengehalte en veel organisch materiaal maakt estuaria tot hoog productieve gebieden. Ook de productiviteit van de aangrenzende zee wordt door het estuarium beinvloed. Wanneer we productiviteit door biomassa vertalen kan over het algemeen het tweede deel van het klassieke beeld wel worden ondersteund.
Alle informatie in het Integrated Marine Information System (IMIS) valt onder het VLIZ Privacy beleid
