Vrijwel alle Nederlandse zeehavens waren tot ver in de 17e eeuw getij(de)- of tijhavens. Ze stonden in open verbinding met de zee, zodat eb en vloed er voor duidelijk merkbare verschillen in de waterstand zorgden. Alleen bij vloed konden schepen zo’n haven in- en uitvaren, vandaar dat dergelijke havens ook wel bekend staan als ‘vloedhavens’. Het effect van het getij kon worden gereduceerd door de bouw van sluisdeuren. In zo’n geval, waarin de waterstand in de haven kunstmatig op peil wordt gehouden, spreken we van een dok- of gesloten haven.
Alle informatie in het Integrated Marine Information System (IMIS) valt onder het VLIZ Privacy beleid
