Mossel en zeester als bio-indicatoren voor de vervuiling van onze estuaria en kustwateren
Den Besten, P.J.; Veldhuizen-Tsoerkan, M.B. (1992). Mossel en zeester als bio-indicatoren voor de vervuiling van onze estuaria en kustwateren. Rijksuniversiteit Utrecht: Utrecht. 26 pp.
Om meer inzicht te krijgen in de effecten van milieugevaarlijke stoffen in mariene organismen is in 1986 een onderzoek gestart waarin getracht is een verband te leggen tussen laboratorium- en veldgericht onderzoek. In deze brochure worden de belangrijkste uitkomsten van een vierjarig onderzoek naar de effecten van cadmium en polychloorbifenylen (PCB's) op de mossel en de zeester beschreven. Het onderzoek heeft duidelijk gemaakt dat vervuiling de weerstand van de mossel tegen de natuurlijke stress aantast. De overlevingstijd bij droogliggen wordt bekort, de respons op temperatuurstijging is heftiger. Verontreiniging versmalt het tolerantie-gebied, en daarmee de overlevingscapaciteit van de mossel. Bij langdurige blootstelling van zeesterren aan lange concentraties cadmium en PCB's leidt dat tot effecten op de voortplanting. Deze effecten worden mogelijk veroorzaakt door de opname van toxische stoffen in de oöcyten tijdens de gametogenese. Daarnaast kunnen deze stoffen het verloop van de gametogenese negatief beinvloeden. De zeester is niet in staat via detoxificatie dergelijke effecten te voorkomen.
All data in the Integrated Marine Information System (IMIS) is subject to the VLIZ privacy policy
